Położone na południu Francji – Lazurowe Wybrzeże oferuje kilometry malowniczego wybrzeża Morza Śródziemnego i pyszne jedzenie. Jeśli więc planujesz wakacje na południu Francji, zapoznaj się z naszym artykułem, w którym podpowiadamy, co warto zjeść na Lazurowym Wybrzeżu.
Pissaladière
Pochodząca z francuskiego miasta Nicea, pissaladière to rodzaj tarty, która jest podobna do pizzy, ale nieco grubsza. To tradycyjna przekąska. Składa się z ciasta z dodatkiem anchois, oliwek, karmelizowanej cebulki i świeżych ziół. Nazwa potrawy pochodzi od francuskiego wyrażenia „pèi salat”, które oznacza soloną rybę – jeden z kluczowych składników używanych do przygotowania pissaladière. Prawdopodobnie danie to wynaleziono pomiędzy 1305 a 1377 rokiem. Pissaladière najlepiej smakuje z kieliszkiem schłodzonego białego wina.
Bouillabaisse
Ta tradycyjna prowansalska zupa rybna powstała w XVIII wieku. Wtedy po raz pierwszy przygotowali je marsylscy rybacy z resztek dziennego połowu. Z czasem bouillabaisse stała się jednym z najbardziej luksusowych dań z owoców morza na świecie. Obecnie można ją znaleźć w każdej ekskluzywnej restauracji w Marsylii i na Lazurowym Wybrzeżu, gdzie może kosztować nawet 100 euro. Co ciekawe, dania bouillabaisse, które kosztują poniżej 50 euro są uważane za zwykłą zupę rybną.
Socca
Socca to danie wywodzące się z genueńskiej farinaty, które ostatecznie stało się specjalnością w Nicei, gdzie jest podstawą ulicznego jedzenia. Ten tradycyjny placek przygotowywany jest z mąki z ciecierzycy, oliwy z oliwek, soli oraz pieprzu. Ciasto jest następnie pieczone, aż socca stwardnieje i zacznie lekko przypalać się na krawędziach. Po upieczeniu socca jest krojona na kawałki i doprawiana solą, pieprzem i oliwą z oliwek. Może być podawana jako przystawka z serem, oliwkami oraz kieliszkiem różowego wina.
Pieds paquets / Pied et paquet
Pieds paquets, czyli nóżki i podroby to jedno z najlepszych oraz wyjątkowych dań kuchni prowansalskiej. Danie to jest specjalnością Marsylii i Sisteron. Przygotowuje się je z duszonych nóżek jagnięcych i flaków wypełnionych pietruszką, czosnkiem, cebulą oraz soloną wieprzowiną. Powoli duszone mięso staje się tak delikatne, że niemal rozpływa się w ustach. Pierwotnie pieds paquets było przygotowywane w ubogich domach, gdzie mięsa było mało i trzeba było wykorzystać każdą część zwierzęcia. Dziś szefowie kuchni przygotowują to danie minimum jeden dzień wcześniej i gotują je przez co najmniej siedem godzin.
Pan-bagnat
Pan-bagnat to specjalna kanapka z Nicei, składająca się z chrupiącej bułki, która jest wypełniona sałatką Niçoise. W tłumaczeniu nazwa oznacza „kąpany” lub „mokry chleb”, ponieważ cechą charakterystyczną tej kanapki jest smak poszczególnych składników, które powinny wsiąknąć w pieczywo. Nazwa kanapki pochodzi od włoskiego pane bagnato, ze względu na napływ włoskich imigrantów do Nicei w XIX wieku. Smaczny i łatwy w przygotowaniu pan-bagnat pozostaje podstawą wielu szybkich obiadów zarówno w Nicei, jak i na całym wybrzeżu Riwiery Francuskiej.
Navettes
Navettes to francuskie ciasteczka z Marsylii, które mają kształt łódeczek. Mówi się, że ich charakterystyczny kształt upamiętnia podróż łodzią do Marsylii około 2000 lat temu Marii Magdaleny i Świętej Marty. Ciasteczka są aromatyzowane wodą z kwiatów pomarańczy i są tradycyjnie spożywane 2 lutego, podczas Ofiarowania Pańskiego, choć można je kupić przez cały rok w piekarni Le Four Des Navettes (136 Rue Sainte) w centrum Marsylii. Co ciekawe, piekarnia ta produkuje te ciasteczka nieprzerwanie od 1781 roku! Chociaż najpopularniejszym wyborem są navettes o smaku pomarańczowym, istnieją również odmiany z cynamonem, czekoladą, wanilią oraz lawendą.
Tapenada
Ta aromatyczna i niezwykle smaczna pasta przygotowywana jest z czarnych lub zielonych oliwek. Oryginalna receptura obejmuje cztery podstawowe składniki śródziemnomorskie – posiekane oliwki, anchois, kapary oraz oliwę z oliwek, które w połączeniu z dodatkowymi składnikami i przyprawami, tworzą gęstą i aromatyczną pastę. Choć często określa się ją jako potrawę typowo prowansalską, pierwotnie została wynaleziona w 1880 r. przez szefa kuchni Meyniera w marsylskiej restauracji La Maison Dorée. Ponadto pierwszy przepis pochodzi z 1897 r., kiedy to został opublikowany w La Cuisinière Provençale Jean-Baptiste’a Reboula.
Soupe de poisson à la rouille
Soupe de poisson à la rouille to klasyczna francuska zupa i bliski kuzyn słynnej bouillabaisse. Zupa jest zwykle przygotowywana z białej ryby gotowanej w aromatycznym bulionie, który zawiera głównie pomidory, oliwę z oliwek, czosnek, szafran oraz różne zioła. Wywar odcedza się i podawaje z rouille. Czyli po prostu klasycznym sosem prowansalskim, który zwykle zawiera bułkę tartą, czosnek, przyprawy, żółtka jaj i oliwę z oliwek. Niektóre wersje mogą również zawierać wątrobę żabnicy, pomidory lub ziemniaki.
La Salade Niçoise
Pochodząca z Nicei tradycyjna sałatka nicejska to niezwykle popularne danie na wybrzeżu Côte d’Azur. Tą niezwykle aromatyczną, jak i kolorową sałatkę możnapodawać zarówno samodzielnie jako danie główne, jak i jako dodatek do różnych dań mięsnych lub rybnych. Sałatka nicejska składa się z mieszaki świeżych pomidorów, anchois, czarnych oliwek, kaparów, fasoli i soku z cytryny. Jest ona zazwyczaj doprawiana tradycyjnym prowansalskim dipem z oliwy z oliwek, czosnku oraz bazylii. Prawdziwa Niçoise powinna być zawsze przygotowywana z najświeższych surowych warzyw, jako wyraz szacunku dla jakości oraz smaku lokalnych składników. Podczas upalnych dni jest to doskonałe danie na lunch. Na przestrzeni lat powstało wiele odmian tej sałatki. Co więcej, w niektórych przepisach fasolę zastępuje się karczochami. W innych natomiast dodaje się tuńczyka, gotowane jajka albo ziemniaki. Niezależnie od wersji, składniki zawsze powinny odzwierciedlać słoneczną, kolorową i tętniącą życiem atmosferę Nicei.
Daube de Boeuf
Daube to niezwykle syty prowansalski gulasz składający się (zazwyczaj) z jagnięciny lub wołowiny. Gotuje się go na wolnym ogniu w winie z dodatkiem różnych warzyw i przypraw, takich jak cynamon, goździki, tymianek, liście laurowe oraz ziarna pieprzu. Przygotowanie daube jest czasochłonnym procesem.
Tradycyjnie gulasz należy gotować w specjalnym glinianym naczyniu zwanym daubiére, które jest specjalnie ukształtowane, aby powstrzymywało parowanie aromatycznych płynów. Ponadto niektórzy kucharze uszczelniają dodatkowo pokrywkę pastą wykonaną z mąki oraz wody. Popularność daube wpłynęła też na powstanie wielu regionalnych odmian gulaszu. W takiej sytuacji często podawana jest z la macaronade – płaskim makaronem, który jest gotowany w sosie z odrobiną białego wina i grzybów. Co więcej, niektórzy twierdzą, że danie smakuje jeszcze lepiej po odgrzaniu – w takim przypadku nazywa się je po prowansalsku nougat de boeuf.
Pastis
Żaden alkohol nie kojarzy się z Prowansją i Lazurowym Wybrzeżem bardziej niż Pastis – likier o smaku anyżu. Wymyślił go przemysłowiec Paul Ricard w Marsylii w 1932 roku. W butelce posiada on bursztynowy kolor, ale po dodaniu wody staje się mlecznobiały. Jest to klasyczny aperitif, szczególnie popularny przed lunchem po kilku rundach pétanque (gry w bule).
Czytaj także: Najlepsze restauracje na Lazurowym Wybrzeżu – poznaj polecane miejsca
autor: Magda Łydka